| |
|
|
home / wijnplus / Frankrijk
|
|
Frankrijk |
|
|
Frankrijk
Franse wijnproducenten maken al eeuwenlang uiteenlopende wijnen van topklasse. Voor talloze internationale wijnmakers vormt het land nog steeds hét grote voorbeeld op wijnbouwgebied.
Geen ander wijnland spreekt zo enorm tot de verbeelding als Frankrijk. Het is een van de grootste en beroemdste wijnlanden ter wereld, met een wijnbouwtraditie die vele honderden jaren teruggaat. Ieder jaar strijdt Frankrijk met Italië om de plaats van ´s werelds grootste wijnproducent. Jaarlijks produceert het land 7 tot 8 miljard flessen wijn. Na Spanje bezit Frankrijk de grootste oppervlakte aan wijngaarden ter wereld: maar liefst 850.000 hectare. En telt maar liefst 65.436.552 inwoners.
Wijnverbruik
Fransen drinken steeds minder wijn! De cijfers liegen er niet om. In 1990 dronk meer dan de helft van de Fransen bijna dagelijks wijn. Nu nog maar 17%. Terwijl het aantal Fransen dat nooit wijn drinkt in die tijd zelfs is verdubbeld tot 38%.
In 1965 dronk de gemiddelde Fransoos 160 liter wijn per jaar. In 2010 was dat nog maar 57 liter en de verwachting is dat dat over enkele jaren zelfs minder dan 30 liter is.
Export
Volgens de laatste publicatie van FranceAgrimer komt het overschot op de handelsbalans van Frankrijk uit op € 6,6 miljard, 14% meer dan vorig jaar.
De Franse wijnexport nam in 2011 zowel in volume als in waarde toe met een totaal volume van 14,16 miljoen hl (+5% in vergelijking met 2010) en een omzet van € 7,17 miljard (+13% vergeleken met 2010), een absolute recordwaarde.
In de afgelopen vijf jaar nam de Franse wijnexport 2% toe in volume en 13% in waarde, met enkele verschillen afhankelijk van de wijnsoorten. PDO/AOP stille wijnen gaan aan kop. Ze zijn verantwoordelijk voor 38% van de totale export in volume en voor 50% van de waarde. Daarna komen de PGI-wijnen met 28% van het volume en 11% van de waarde van de totale export. Op de derde plek staan wijnen zonder geografische indicatie met 20% van het volume en slechts 5% van de waarde. Champagne (7% in volume en 29% in waarde) en andere mousserende wijnen (4% in volume, 3% in waarde) delen de rest van de markt.
De export naar de Europese Unie verliest terrein, maar vertegenwoordigt toch nog 64% van het totale volume en 49% van de totale waarde (vergeleken met resp. 74% en 59% in 2000), en stijgt jaar-op-jaar 3% in waarde.
De export naar ontwikkelingslanden blijft stijgen en bereikt een volume-aandeel van 36% (5,1 miljoen hl, +14% in vergelijking met 2010) en een waarde-aandeel van 51% (€ 3,7 miljard, +24% in vergelijking met 2010). De export laat een gestage groei zien over de afgelopen vijf jaar, met name de export naar Azië en in het bijzonder China, die op dit moment 8% van de Franse wijnexport vertegenwoordigt.
Geschiedenis
De wijnbouw in Frankrijk is in de 6e eeuw voor Christus ontstaan. Toen plantten Griekse kolonisten de eerste druivenstokken aan rond de zuidelijk gelegen stad Marseille. Vanaf de 2e eeuw voor Christus waren het vooral de Romeinen die de wijnbouw in het land verder ontwikkelden. Zij verspreidden de druiven naar andere delen van Frankrijk (en Europa). Na de val van het Romeinse Rijk in 476 na Chr. kwam de Franse wijnbouw min of meer stil te liggen.
In de 9e eeuw, tijdens de regeringsperiode van de katholieke keizer Karel de Grote, kwam de wijnbouw weer op gang. Karel de Grote stimuleerde de aanleg van nieuwe kloosters. De monniken legden grote wijngaarden aan rondom hun kloosters en experimenteerden met allerlei vinificatietechnieken. De opkomst van de Franse steden en een steeds groter wordende middenklasse droeg ook bij aan de toenemende populariteit van wijn.
De Franse wijn werd ver buiten de landsgrenzen gewaardeerd. Wijn groeide gedurende de 15e en 16e eeuw uit tot het belangrijkste exportproduct van het land. Frankrijk dreef veel handel met onder andere Engeland en Nederland. De Engelsen waren grote afnemers van wijnen uit de Bordeaux, dat ooit Engels grondgebied was. De Nederlanders importeerden niet alleen veel wijnen uit de Bordeaux, maar ook uit de Bourgogne. In die tijd besloeg het hertogdom Bourgogne, naast de huidige Bourgognestreek, grote delen van Vlaanderen en Nederland.
De Franse wijnbouw ontwikkelde zich in rap tempo verder. Innovatieve wijnmakers experimenteerden met druivenrassen, nieuwe soorten wijn en verschillende opslagmogelijkheden. De monnik Dom Pérignon (1639 - 1715) was zo´n vernieuwende wijnmaker. Aan hem wordt de uitvinding van de wereldberoemde mousserende champagne toegeschreven. Ook baanbrekend was het classificatiesysteem dat de Fransen in 1855 voor wijnen uit de Bordeaux oprichtten. Wijnhandelaren hebben daarop gereageerd door een systeem in het leven te roepen, waarbij châteaux geclassificeerd werden op basis van reputatie en handelsprijs van de wijnen. Het resultaat was de Classificatie van Bordeauxwijnen van 1855.Ze waren niet de allereerste die dergelijke wijnwetgeving introduceerden (dat waren namelijk de Portugezen), maar wel het eerste land ter wereld dat deze wetgeving doortrok naar nationaal niveau. In 1935 werd het systeem uitgebreid met de AOC-classificatie (Appellation D´Origine Controlèe). AOC-wijnen komen uit een gecontroleerd herkomstgebied en voldoen aan strenge eisen.
De eisen die gesteld worden aan een A.O.C. wijn zijn:
• De wijn moet afkomstig zijn uit een strikt omschreven gebied
• Het alcoholpercentage moet hoger zijn dan een bepaald minimum (wat per wijn kan verschillen)
• De wijn moet zijn vervaardigd uit één of meerdere voorgeschreven druivenrassen
• De opbrengst van het wijngebied moet voldoen aan een maximaal toegestane hoeveelheid per hectare. Door het snoeien van druiven vermindert de opbrengst, maar verbetert de kwaliteit van de druiven aanzienlijk
• De wijnstokken moeten een bepaalde minimumleeftijd hebben. Dit draagt ook bij aan de kwaliteit van de druiven
• Er moet voldaan worden aan eisen wat betreft bemesting, gebruik van bestrijdingsmiddelen enzovoort.
• De wijn moet verplicht gekeurd worden
Wereldwijd geldt het Franse classificatiesysteem nog altijd als de basis voor de indeling van wijnen in kwaliteitsklassen.
Tot halverwege de 19e eeuw ging het de Franse wijnmakers voor de wind. De industrialisatie maakte technische vernieuwingen in de wijnbouw mogelijk. Door de uitvinding van de stoomtrein en stoomboot konden wijnen steeds gemakkelijker en sneller vervoerd worden. Maar rond 1868 werd Frankrijk getroffen door een grote druifluisepidemie ( Daktulosphaira vitifoliae ) De druivenstokken waren niet bestand tegen deze Amerikaanse druifluis. Praktisch alle Franse wijnbouwgronden werden vernietigd en ook andere Europese landen werden zwaar getroffen. Veel Franse wijnmakers emigreerden naar Europese kolonies in Zuid-Amerika en Australië en startten daar nieuwe ondernemingen. De Franse wijnbouw werd uiteindelijk gered doordat nieuwe wijnstokken geënt werden op Amerikaanse onderstammen. Deze onderstammen waren resistent voor de druifluis.
Gedurende de 20e eeuw ondervond Frankrijk steeds meer concurrentie van wijnen uit landen van de Nieuwe Wereld, zoals Chili, Argentinië en Zuid-Afrika. Daarom investeerden en investeren veel Franse wijnmakers steeds meer in de ontwikkeling van nieuwe wijnen en moderne vinificatietechnieken. Vergisting kan nu geschieden onder gecontroleerde omstandigheden. Als eersten in de konden ze een pigeage-machine gebruiken. Het apparaat verplaatst zich van tank naar tank en breekt met regelmatige tussenpozen de dikke koek van schillen en pulp die bovenop de gistende most komt drijven. Dit zorgt voor een betere vinificatie we gebruiken bijvoorbeeld steeds vaker roestvrij stalen vaten voor wijn. De combinatie van moderne technieken met eeuwenoude wijnkennis en tradities heeft ervoor gezorgd dat Frankrijk nog steeds aan de top van de internationale wijnwereld staat.
Wijnbouw
Het klimaat, de bodemsamenstelling en de ligging van de Franse wijngebieden zijn enorm gevarieerd. Sommigen liggen in de bergen sommige meer aan zee. Deze combinatie van factoren noemen de Fransen terroir of ook wel microklimaat. Het terroir is bepalend voor de uiteindelijke smaak van de druiven. De talrijke druivenrassen die worden verbouwd, ontwikkelen door het terroir in iedere regio een andere, karakteristieke smaak. Ook leveren bepaalde druiven in bepaalde terroirs de beste resultaten, zoals b.v. Chardonnay en Pinot Noir in de Bourgogne.
De meeste wijngaarden liggen in het midden en zuiden van het land, op een breedtegraad tussen 42 en 49,5, ideaal voor wijnbouw. In Zuid-Frankrijk heerst een overwegend warm en zonnig mediterraan klimaat. De druiven hier rijpen niet te snel, waardoor ze een goede balans tussen suikers en zuren ontwikkelen. In West-Frankrijk heeft de Atlantische Oceaan een verkoelende en matigende invloed op de verbouwde druiven. In het oosten heerst juist een meer continentaal klimaat, met warme zomers en koude winters. De druiven hier rijpen niet te snel, waardoor ze een goede balans tussen suikers en zuren ontwikkelen. Er valt in de meeste gebieden genoeg neerslag, waardoor irrigatie meestal niet nodig is.
Traditionele wijnbouw
De wijnbouw in Frankrijk wordt heel streng gereguleerd. Oogstdata worden bijvoorbeeld jaarlijks per regio vastgelegd en ook de opbrengsten per hectare mogen de grenzen niet overschrijden. De Fransen planten hun druivenstokken over het algemeen aan in nette rijen. De druiven worden langs lange draden geleid, waardoor er gemakkelijk machinaal geplukt kan worden. Productiemethoden kunnen enorm verschillen per streek. Ook stappen steeds meer wijnmakers over op organische wijnbouw.
Terra Vitis
Terra Vitis is een nationale federatie van boeren, coöperaties, wijnhandelaren en autoriteiten op het gebied van landbouw en milieu in Frankrijk. Terra vitis realiseert”Production Viticole Raisonnee” ; een verstandige, fatsoenlijke wijnbouw met respect voor mens en natuur.
De eisen waar elke aangesloten wijnboer aan moet voldoen zijn door de federatie bepaald en in het cahier des charges(wetboek) vastgelegd.
- Respect voor natuur en milieu ( geen chemicalieen gebruiken )
- Betere arbeidsomstandigheden en veiligheid voor werknemers
- Goede hygiëne
- Technische ontwikkeling
- Kwaliteit van de wijnen.
- Controle op en beschrijving van alle gebruikte methoden en materialen
Door strenge controle op productiemethoden en techniek, vanaf de wijngaard (de wijnstok) tot aan de kelder (de botteling), wordt gestreefd naar een zuiver kwaliteitsproduct met respect voor mens en milieu.
Hierdoor ontstaan prachtige, zuivere wijnen. Wijnen zonder toevoegingen, maar met karakter, kwaliteit en passie!
Biologische wijnen.
Wat is het: Biologische wijn is de drank die gewonnen wordt uit alcoholische gisting van biologisch geteelde druiven.
In tegenstelling tot 'gewone' wijn, waar omstandig gebruik gemaakt wordt van chemische middelen, worden de druiven in de biologische cultuur geteeld zonder gebruik van enig chemisch samengesteld product. Kunstmeststoffen, zwaar giftige onkruidverdelgers (pesticiden en herbiciden) en alle chemische insecticiden en fungiciden zijn STRIKT VERBODEN in deze teelt.
De biologische teelt is 100% milieubewust en volledig veilig voor de gezondheid.
Dit kan spijtig genoeg niet gezegd worden van de 'gewone' wijnteelt, die voor de gemakkelijkheids-oplossingen kiest met vooral grote productiviteit en optimaal winstbejag voor ogen.
Hoe maak je het: Het uitgangspunt van deze wijnbouwers is een evenwichtig biologisch levende grond.
Er wordt uitsluitend bemest met organische meststoffen (compost, groenbemesting, dierlijke meststoffen, mineralen enz.) Op die manier worden gezonde wijnranken voortgebracht met druiven die een maximum aan mineralen en oligo-elementen bevatten en ziektebestendig zijn.
Onkruid wordt bestreden op manuele en mechanische manier dwz. eggen, wieden, ploegen.
Gezien de plant en de druif in se gezond is, moet geen beroep gedaan worden op chemische insecticiden en fungiciden om ziektes te bestrijden. Die komen slechts zeer sporadisch voor. Er wordt immers preventief gewerkt. In noodgevallen, zijn er weer voldoende natuurlijke middelen om deze te bestrijden, zoals bordelese pap( koper, kalk, water-oplossing= een eeuwenoud middel). Verder worden ook aftreksels van planten gebruikt, zoals van netels en zeewier en ook rotspoeder, basaltmeel en diverse mineralen en oligo-elementen .
Ook bij de vinificatie (de wijnmakerij), zijn alle chemische hulpmiddelen taboe, zoals kleur, smaak en aromaverbeteraars, ontzuur- of bijzuurmiddelen enz.
Biodynamische wijnen
Biodynamische wijnboeren gaan een stap verder dan biologische wijnboeren. Ze zien hun bedrijf als een ´levend organisme´. Alle aspecten van de boerderij en de natuur staan met elkaar in verbinding. De boerderij is zelfvoorzienend. Dat betekent bijvoorbeeld dat ook de wijngaard zelf als een levend organisme wordt gezien. Ze moet gezond worden gehouden met de compost die ze zelf voortbrengt. De stand van de hemellichamen speelt daarbij een belangrijke rol.
Eén van de meest opmerkelijke methoden van de biodynamische wijnboeren is het gebruik preparaten om compost te verrijken. Specifieke plantenresten, mineralen en koemest worden in koehorens begraven. Enige tijd later worden ze verwerkt in compost of in de wijngaarden uitgestrooid. Deze werkwijze draagt bij aan het esoterische imago. Aan de andere kant concludeerden wetenschappers dat de ´biodynamische compost´ er warmer door werd en sneller verteerde. De biodynamisch bewerkte grond bevat meer micro organismen en de wortels van de wijnranken zijn dikker.
De stand van de hemellichamen is voor biodynamische wijnboeren cruciaal. Een afnemende maan is een goede tijd om te snoeien of te ploegen. Zaaien en planten is typisch geschikt als de maan tegenover Saturnus staat. Het komt er op neer dat de kosmos een ritme heeft dat van directe invloed is op de natuur op aarde en daar houden de biodynamische wijnboeren nadrukkelijk rekening mee bij alles wat ze doen.
Op een blindproeverij georganiseerd door het Amerikaanse magazine Fortune werden zeven van ´s lands grootste wijnexperts uitgenodigd om tien paar wijnen te proeven. Van elk paar was één fles biodynamisch. Tot hun eigen verbazing kozen de experts negen keer de biodynamische wijn als de beste.
Belangrijkste wijngebieden
• Beaujolais
• Bordeaux
• Bourgogne
• Champagne
• Charentes
• Corsica
• Côtes de Gascogne
• Côtes du Rhône
• Elzas
• Jura-Savoie
• Languedoc-Roussillon
• Loiredal
• Provence
Belangrijke Wijnsteden
• Bordeaux
• Chablis
• Aix
• Dijon
• Reims
• Nantes
• Beaune
• Meursault
• Lesparre- Médoc
• St- Emilion
Grondsoorten
. Frankrijk beschikt over verschillende bodemsoorten, hieronder geven we je de meest belangrijke bodemsoorten die geschikt zijn om wijnranken te houden.
Kiezel
Dt heeft een afwaterende en onvruchtbare bovengrond, maar vele wijnen uit de Bordeaux en Châteauneuf-du-Pape, zoals Cabernet Sauvignon, doen het zeer goed bij kiezel.
Klei
Klei heeft een soepele en een wat zure samenstelling die water vasthoudt en dit slecht afvloeit. Voornamelijk rode Merlot wijnen uit de Pomerol laten zich lenen voor een klei ondergrond.
Kalksteen
Champagne en droge witte wijnen zijn uitermate geschikt om te telen op kalksteen. Dit alkalische en afwaterende gesteente bestaat voor het grootste gedeelte uit calciumcarbonaten.
Graniet
Deze harde steengrond is net als kalksteen alkalisch. Daarnaast is graniet onvruchtbaar en gemakkelijk afwaterend, waardoor wijnen in de Beaujolais en in het noorden van de Rhône het goed doen op deze bodemsoort.
Leisteen
Dit ondergrondse bodemtype bestaat uit klei, modder en schalie (=brokkelig) en is te vinden in het zuiden van de Beaujolais en in Pouilly Fumé.
Mergel
Mergel is een zuurhoudende combinatie van klei en kalksteen. Deze bodemsoort is op z’n best in de Jura, Côte d’Or en de Rhône.
Tuf
Afwaterend kalksteensoort en is te vinden in de Loirestreek.
Leem
Deze vruchtbare bodemsoort is een korrelig mengsel van silt, klei en zand. Leem wordt vaak gebruikt voor wat goedkopere wijnen, want het is meestal te vruchtbaar voor goede wijnen.
Druivenrassen
Er worden talrijke verschillende druivenrassen verbouwd in Frankrijk. De beroemdste Franse druivenrassen zijn waarschijnlijk wel de blauwe cabernet sauvignon en de witte chardonnay en sauvignon blanc. De meest aangeplante druif is de blauwe merlot, met een oppervlakte van 250.000 hectare. Daarna zijn de blauwe carignan, grenache en witte ugni blanc de meest verbouwde druiven. Op de 5e en 6e plaats staan de cabernet sauvignon en syrah, gevolgd door de chardonnay en blauwe cabernet franc. Behalve deze internationale variëteiten, die veel worden verbouwd in zowel de Oude als de Nieuwe Wereld, groeien er in Frankrijk ook ruim 100 inheemse druivenrassen. Iedere streek kent haar eigen specifieke druivenrassen.
Voorbeelden van Druiven
- Chardonnay
- Viognier
- Merlot
- Sauvignon
- Cabernet Sauvignon
- Syrah
- Cinsault
- Grenache
- Pinot blanc
- Pinot Noir
- Mourvedre
- Pinot Gris - -----Cabernet Franc
- Colombard
Classificatie
Franse wijnen zijn in alle soorten en smaken te krijgen. Ze variëren van wit, rood en rosé tot mousserend en versterkt. De kwaliteit loopt van goedkope en eenvoudige tafelwijnen (Vins de Table) tot complexe kwaliteitswijnen. Om de kwaliteit van deze wijnen te waarborgen werd in 1935 het Instituut Nationals des Appellations d´Origine (INAO) opgericht. Het INAOC classificeert en stelt de reglementen rondom AOC´s vast. Wijnen die het predikaat Appellation d´Origine Controlee (A.O.C) mogen dragen, voldoen aan de strengste eisen met betrekking tot onder andere herkomstgebied, kwaliteit van de druiven en productiemethodes. Frankrijk bezit in totaal bijna 450 verschillende A.O.C.´s.
De Franse wijnwetgeving is de strengste ter wereld. Het Institut National des Appellations d´Origine (INAO), opgericht in 1935, controleert de kwaliteit van de wijnen en stelt de reglementen rondom AOC´s vast. Op nationaal niveau onderscheidt Frankrijk de volgende kwaliteitsklassen:
• Vin de table:tafelwijn. De druiven in deze vaak eenvoudige wijnen hebben geen specifieke herkomst. Op het etiket staan alleen de naam van de producent en dat de wijn uit Frankrijk afkomstig is
• Vin de Pays: streekwijn. Deze wijnen komen uit een bepaalde streek, zoals bijvoorbeeld de Vin de Pays d´Oc uit de Languedoc-Roussillon
• VDQS: Vin Délimité de Qualité Supérieure. Wijn uit een wijngebied van superieure kwaliteit. Is een soort overgangswijn tussen Vin de Pays en AOC. Er zijn niet veel VDQS-wijnen, de meesten promoveren op een gegeven moment naar AOC
• AOC: Appellation d´Origine Controlée. Wijnen met een gedefinieerd herkomstgebied. Deze wijnen voldoen aan strenge eisen, waaronder een afgebakend productiegebied, de gebruikte druivenrassen, de maximum opbrengst per hectare en de wijnbereiding
• Cru’s: Deze cru´s zijn in 2011 erkend als individuele appellations, zodat elk ervan voortaan de kwaliteitsbescherming geniet van een AOP. Deze appellations zijn onderworpen aan de meest strikte productienormen voor wijngaarden. Bepaalde cru´s kunnen er overigens voor kiezen de regels nog aan te scherpen (voorbeelden zijn Zotzenberg, Altenberg de Bergheim, Kaefferkopf) met het oog op een kwalitatief ambitieuze wijnbouw.
Cru’s: In de Bourgogne en in de Elzas slaat de benaming ‘grand cru´ op wijngaarden met een (op papier) bijzonder kwaliteitspotentieel c.q. terroir. Premiers crus in de Bourgogne staan een trapje onder de grands crus. Grands Crus worden louter vermeld onder eigen naam, premiers crus altijd na de gemeentenaam.
In Bordaux liggen de zaken totaal anders. In Saint-Emilion slaat ‘grand cru´ op een zo groot deel van de appellation, dat er maar weinig waarde aan te hechten valt. Anders ligt dat dan weer met de classificatie ‘grand cru classé´, die op de wijn van individuele bedrijven van toepassing is.
Behalve nationale wijnwetgeving gelden er in sommige wijnstreken ook nog andere aanvullende regels.
Culinaire histoire
Frankrijk heeft vele populaire bekende gerechten welke kenmerkend zijn voor de franse keuken. Hieronder staan er een paar op een rijtje die kenmerkend zijn voor Frankrijk.
• Coq au vin Sancerre
• Bouillabaisse Côtes de Provence
• Andouillettes Côtes de Rhône
• Boeuf bourguignon Bourgogne
• Creme brûlée Côtes de Rhône
• Quiche met brie Lorraine
• Feuillette aux crepes Bourgogne
Beroemde Chefs:
- Marie Antoine Careme : een Franse chef-kok en patissier, afgod van gastronomen en schrijver van bekende boeken op het gebied van de kookkunst. Zijn opvattingen resulteerden vaak in pompeuze stukken, 'pièces montées', en andere culinaire presentaties die in die tijd thuis hoorden. Door zijn boeken, gewijd aan de kookkunst, banketbakkerij en de theorie van deze ambachten, heeft Carême een grote bijdrage aan de culinaire wereld geleverd. Velen erkennen hem als de grondlegger van de klassieke Franse keuken
- Paul Bocuse : een gedecoreerd Frans chef-kok, uitbater van zijn eigen restaurant L´Auberge Du Pont de Collonges belanghebber in tal van andere eetgelegenheden in Collonges-au-Mont-d´Or en Lyon, auteur van tal van kookboeken en een vooraanstaand, zo niet de belangrijkste, vertegenwoordiger van de Nouvelle Cuisine. Bocuse wordt algemeen beschouwd als één van de grootstegastronomen van de 20e eeuw.
- Pierre Gagnaiza : Als zoon van een restaurateur had Pierre Gagnaire eerst een restaurant in Saint-Étienne, rue Georges Teyssier en vervolgens rue de la Richelandière. Het is op deze plaats waar hij voor de eerste maal drieMichelinsterren kreeg. Als gevolg van financiële problemen sloot hij in 1995 zijn zaak in Saint-Étienne, om zich te vestigen in Parijs aan de Rue Balzac, waar hij enige tijd later terug drie sterren had.
- Bernard Loiseau : Loiseau was de kok-eigenaar van La Côte d´Or in Saulieu in Frankrijk (Bourgogne). La Côte d´Or was net in één van de toonaangevende restaurantgidsen, Gault Millau, gezakt van 19 naar 17 punten. Het maximum is 20 punten. Bovendien was hij bang één van zijn drie Michelinsterren kwijt te raken. Op de dag van zijn begrafenis kwam de Michelingids uit, La Côte d´Or had de drie sterren wél behouden. Ondertussen werd La Côte d´Or hernoemd tot Le Relais Bernard Loiseau als eerbetoon aan hem.
- Guy Martin : Hij is een autodidact en werd in 1991 chef van het beroemde Parijse restaurant Le Grand Véfour. Hij behaalde zijn eerste Michelinster in 1985, zijn tweede in 1990 en zijn derde in2000. Die laatste werd hem weer afgenomen in 2008. In hetzelfde jaar opende Martin zijn kookschool in Parijs, Atelier Guy Martin.
- Jean-Georges Vongerichten : Vongerichten groeide op in de omgeving van Straatsburg. Zijn opleiding volgde Vongerichten onder meer bij Paul Haeberlin, Louis Outhier en Paul Bocuse. Op zijn 23ste ging hij werken bij het Oriental Hotel in Bangkok en bleef daar vijf jaar. In 1985 ging hij naar de Verenigde Staten en opende een Lafayette restaurant in Boston. Het jaar daarna werd hij chef-kok bij Lafayette in het Drake Hotel in New York City. Daar begon hij zijn Thaise kruiden te verwerken in zijn Franse keuken, en kreeg vier sterren van The New York Times; in de eerste Michelingids (voor 2006) van New York, verschenen in november 2005, kreeg het restaurant Jean-Georges meteen drie Michelinsterren.
- Alain Ducasse : Hij is de eerste chef-kok die in drie verschillende restaurants met 3 Michelin sterren heeft. Zijn meer dan twintig restaurants hebben in totaal 19 Michelin sterren. De drie sterrenzaken zijn Louis XV in het hotel de paris in Monte Carlo; Het hotel dat zijn naam draagt in het plaza Athénée hotel aan de avenue Montaigne in parijs. En zijn restaurant in het Essex hotel in New York, wat gesloten werd naar een manegmentwissel. Toen het restaurant met zijn naam in The Dorchester hotel in londen in 2010 ook 3 Michelin sterren kreeg, was het trio restaurants weer compleet
|
|
|
|
|
|
streek Côtes de Gascogne I.G.P.
De Côtes de Gascogne is een wijnbouwgebied in Gascogne, gelegen in het zuidwesten v...
|
 
|
|
|
|
streek Champagne A.O.C.
De eerste wettelijke afbakening van het wijnbouwgebied Champagne had plaats tussen 1908 en...
|
|
|
|
|
|
streek Het Rhônedal is de oudste wijnstreek van Frankrijk. De wijntraditie gaat reeds terug tot 600 voor Christus toen ...
|
|
|
|
|
|
streek Bordeaux A.O.C.
De Bordeaux is al eeuwenlang één van de grootste en beroemdste wijnbouwgebieden ter wereld....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
La Persistance